Op de afdeling loop ik een verdrietige dochter tegen het lijf. Haar moeder is ernstig dement en het is duidelijk dat de laatste fase is aangebroken. Ze vertelt dat ze, toen haar vader 35 jaar geleden overleed, zij samen met haar beide zusjes, matrassen bij haar moeder op de slaapkamer hadden gelegd. Dat ze zo bij elkaar konden zijn, dat dit zo fijn was geweest en dat dit hen toen goed had gedaan. “Wat mooi”, reageer ik. “Gaan jullie dat nu weer doen?” “Mag dat dan?” is haar verwonderde wedervraag. “Natuurlijk!” Met borrelnootjes, wijn en drie matrassen hebben de dochters op hun eigen wijze afscheid genomen van hun moeder.
Waar blijf jij?
Tijdens het voorbereidende gesprek met de zonen en de dochter vertelt een ieder wat vader voor haar en hem heeft betekend. Ook wordt er